Επιστολή μου προς τον κ. Μ. Παπακωνσταντίνου, Υπουργό Οικονομικών, σχετικά με τα δημοσιονομικά δρώμενα στη Χώρα μας

Προς τον Υπουργό Οικονομικών κύριο Μ. Παπακωνσταντίνου

Κύριε Υπουργέ

Παίρνω και πάλι το θάρρος, σε συνέχεια της από 23-11-2009 επιστολής μου για το φορολογικό σύστημα, να εκφράσω αυτή τη φορά μερικές θέσεις μου, για τα δημοσιονομικά δρώμενα στη Χώρα μας, που άγγιξαν και προβληματίζουν σχεδόν ακόμη ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν υπάρχει έλληνας σήμερα που να μην έχει αντιληφθεί την κακή κατάσταση της οικονομίας μας, που να μην έχει υποστεί ή να περιμένει να υποστεί, την υποβάθμιση της οικονομικής και γενικότερα της κοινωνικής του υπόστασης, του βιοτικού του επιπέδου. Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι δεν κατάλαβε, ότι για πολλά χρόνια, μετά την μεταπολίτευση, κυρίως όμως από τη 10ετία του `80 και εντεύθεν, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του, που άσκησαν την εξουσία, είτε για λόγους προσωπικούς, είτε κομματικούς, είτε από άγνοια ή και ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων, “κατάφεραν” (εντός εισαγωγικών) να φέρουν τη Χώρα στο χείλος της πτώχευσης (του γκρεμού), δημιουργώντας τεράστια ελλείμματα και ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος.
Κατάφεραν να κάνουν τη Χώρα μας, να εκλιπαρεί σε ανατολή και δύση, για μια άνευ όρων οικονομική στήριξη, όχι φυσικά για ανάπτυξη, αλλά για να εξακολουθήσει να καλύπτει με “δανεικά” τα ελλείμματά της και την αναχρηματοδότηση του χρέους της, με χαμηλό επιτόκιο.
Κατάφεραν να κάνουν τους πολίτες να νομίζουν ότι αυτά τα λίγα που κατόρθωσαν με μόχθο να πετύχουν ή/και να αποκτήσουν, δεν θα αναγκαστούν να τα επιστρέψουν πολύ σύντομα πίσω.
Κατάφεραν να μην έχουμε αξιοπρεπή δημόσια υγεία, ικανοποιητική παιδεία, έρευνα και τεχνολογία, να μην έχουμε μια ξεκάθαρη και προσανατολισμένη στις ανάγκες τις Χώρας μας, αναπτυξιακή οικονομική πολιτική και αναπτυξιακές υποδομές.
Κατάφεραν να κάνουν μια γεωργία, με το χέρι απλωμένο μια ζωή, για επιδοτήσεις, χωρίς κανένα υλοποιήσιμο διαρθρωτικό γεωργικό πρόγραμμα.
Κατάφεραν να απαξιώσουν την υγιή παραγωγική δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα και να καταστήσουν τη δημόσια, προβληματική και τελείως αντιοικονομική, με τεράστια ελλείμματα, που κλήθηκαν στο παρελθόν και καλούνται ακόμη και σήμερα να καλύψουν οι έλληνες πολίτες.
Κατάφεραν να κατεβάσουν την ανταγωνιστικότητα της Χώρας στα τελευταία σκαλοπάτια της παγκόσμιας οικονομίας, με τις αλόγιστες προεκλογικές πλειοδοσίες των κομμάτων τους και την εκκόλαψη ενός άκρατου κομματικού συνδικαλισμού.
Κατάφεραν να δημιουργήσουν μια τεράστια, σπάταλη, γραφειοκρατική, αντιπαραγωγική, πελατειακή και κυρίως διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση.
Κατάφεραν να φθάσουν τη φοροδιαφυγή στο 40% του ΑΕΠ και τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, με την εισφοροδιαφυγή, μαζί με τις σπατάλες και τη διαφθορά, σε απροσδιόριστα ύψη, ώστε οι συνταξιούχοι να ζούν με το άγχος αν τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο μήνα θα εισπράξουν τις συντάξεις τους.
Κύριε Υπουργέ, δεν καταγράφω για την οικονομία του χώρου και του χρόνου σας και άλλες “επιτυχίες” (εντός εισαγωγικών) του πολιτικού κόσμου της Χώρας μας και των εκάστοτε κυβερνήσεών της, αλλά θα αναφερθώ στα επώδυνα μέτρα, που πολύ φοβούμαι ότι θα αναγκαστείτε να λάβετε, ίσως και φέτος, οπωσδήποτε όμως στα επόμενα χρόνια, με βεβαιότητα σε βάρος των πολιτών, και τούτο γιατί :
1) σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010 παρά τα αυστηρά μέτρα και την απαλλαγή του από αναξιόπιστα στοιχεία, η Γενική Κυβέρνηση παρουσιάζει ένα έλλειμμα της τάξης των 22,2 δις ευρώ ή 9,1% του ΑΕΠ (αντίστοιχο του 12,7% του 2009), ενώ η Κεντρική Κυβέρνηση εξακολουθεί να εμφανίζει ένα αυξημένο δημόσιο χρέος της τάξης των 326,3 δις ευρώ (ή 133,6% του ΑΕΠ), δηλαδή μεγαλύτερο κατά 25,5 δις ευρώ από το αντίστοιχο του 2009 (300,8 δις ευρώ),
2) σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπεται μια σταδιακή μείωση του ελλείμματος, για το 2011 στο 5,6% του ΑΕΠ, για το 2012 στο 2,8% του ΑΕΠ , για να φθάσει στο 2013 στο 2,0%. Η υλοποίηση και μόνο αυτού του στόχου, προϋποθέτει να ληφθούν σταδιακά στη περίοδο αυτή 2011-2013, πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικών περικοπών και φορολογικών επιβαρύνσεων, για μείωση των δημοσίων δαπανών και αύξηση των δημοσίων εσόδων, περίπου της τάξης των 17,0 δις ευρώ (ήτοι 6,7% ενός μέσου ΑΕΠ, ύψους 250,0 δις ευρώ περίπου), δηλαδή αντίστοιχα μέτρα περίπου 4πλάσια αυτών που πάρθηκαν για το 2010,
3) τα πιο πάνω ελλείμματα θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του δημόσιου χρέους τουλάχιστον κατά 25,0-30,0 δις ευρώ, ανεβάζοντάς το, στο τέλος του 2013, στο ποσό των 360,0 δις ευρώ περίπου, και αυξάνοντάς το κάθε χρόνο μετά το 2014, με το ποσό των 8,0-10,0 δις ευρώ (δηλ. 2,0% του ΑΕΠ),
4) φαίνεται , “πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρείς”, ότι τα πιο πάνω μέτρα δεν πρόκειται να αποδώσουν τα αναμενόμενα, αφού οι μεταβλητές τους έχουν ήδη αλλάξει. Ήδη εκτιμάται ότι η μείωση του ΑΕΠ θα είναι πιο κοντά στο 4,0% το 2010 έναντι του 0,3% που είναι η εκτίμηση στο βασικό σενάριο του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, με αποτέλεσμα η ύφεση της οικονομίας να πλήξει ακόμη περισσότερο τους πολίτες,
5) είναι σχεδόν βέβαιο ότι, τόσο η Ε.Ε. όσο και οι “κερδοσκόποι”– δανειστές μας, που τόσα χρόνια επέτρεψαν την Ελλάδα να ζεί σε ένα γυάλινο κόσμο δανεικών, αφενός δεν θα επιτρέψουν να αυξάνεται το δημόσιο χρέος της εσαεί, είτε περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα το 2013 κάτω του 3,0% του ΑΕΠ, είτε όχι, και αφετέρου θα απαιτήσουν, ίσως από το 2014 και μετά, την σταδιακή επιστροφή σ’ αυτούς και του κεφαλαίου. Άλλωστε οι συνθήκες με την Ε.Ε. προβλέπουν το δημόσιο χρέος να κυμαίνεται σε επίπεδα κάτω του εκάστοτε ΑΕΠ. Μια τέτοια απόφαση θα σήμαινε για τους έλληνες πολίτες, σκληρά μέτρα, ισοδύναμα αυτών του 2010, επιβαλλόμενα κάθε χρόνο, τουλάχιστον για μια 35ετία περίπου, και μόνο για να κατέβει το χρέος στα επίπεδα του ΑΕΠ,
6) τέλος, τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια δανεισμού, που δεν φαίνεται να υποχωρούν, εξανεμίζουν τα όποια επιβαλλόμενα μέτρα, προκαλώντας την ανάγκη επιβολής νέων.

Κύριε Υπουργέ, εκφράζοντας την ταπεινή μου άποψη, με βάση τα πιο πάνω εκτιθέμενα στοιχεία, φοβούμαι ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, αν δεν ληφθούν γενναία μέτρα, σκληρά, όχι όμως προσανατολισμένα μόνο στον μέσο, συνεπή και ειλικρινή πολίτη. Παραθέτω επιγραμματικά μερικά μέτρα, που δεν θίγουν καθόλου τους εργαζομένους και που κατά την άποψή μου θα πρέπει να ληφθούν κατά προτεραιότητα, τα οποία ασφαλώς εσείς γνωρίζετε καλύτερα, εγώ απλώς προσθέτω και τη δική μου φωνή :
1) άμεσα αναπτυξιακά μέτρα. Ο τόπος χρειάζεται επενδύσεις, απασχόληση, αύξηση του πλούτου, για να εισρεύσουν υγιή έσοδα στα ταμεία του κράτους,
2) άμεσα εξειδικευμένα μέτρα για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, την εξασφάλισή τους, την προστασία τους και την διαχείριση των κερδών τους,
3) άμεση ψήφιση ενός σύγχρονου επενδυτικού νόμου, καθόλου παραδοσιακού και βασισμένου σε αναχρονιστικές πρακτικές του παρελθόντος, στις διατάξεις του οποίου να προβλέπεται και η χρηματοδότηση επενδυτικών ιδεών με την υπό αυστηρούς όρους εγγύηση του δημοσίου, για να μπορούν επιτέλους να αναπτύσσουν παραγωγικές δραστηριότητες ικανοί νέοι επιστήμονες που δεν διαθέτουν επαρκή ίδια κεφάλαια ή/και εμπράγματες εξασφαλίσεις,
4) να θεσπισθούν νέες διατάξεις λειτουργίας του χρηματιστηρίου αξιών, που να προβλέπουν τη δυνατότητα διάθεσης μετοχών αποκλειστικά “καινοτόμων επιχειρήσεων υπό ίδρυση”, οι οποίες θα τελούν υπό την αιγίδα του κράτους μέχρι την έναρξη λειτουργίας τους και η διάθεση των μετοχών τους να γίνεται προνομιακά σε πρόσωπα που διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεσμεύονται να εργασθούν στην επιχείρηση, δηλαδή να επιτρέπεται η ίδρυση συμμετοχικών εταιρειών λαϊκής βάσης,
5) να βελτιωθεί και να εφαρμοσθεί ο νόμος περί υπερβολικού κέρδους των επιχειρήσεων, με σκοπό την πτώση των τιμών πώλησης αγαθών και υπηρεσιών και του πληθωρισμού, με απώτερο στόχο την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, αλλά και την αποφυγή συγκέντρωσης υπερβολικού πλούτου στους επιχειρηματίες,
6) να νομοθετηθούν διατάξεις που να εξασφαλίζουν τον περιορισμό των υπέρογκων εξόδων τηλεοπτικών διαφημίσεων προϊόντων ευρείας κατανάλωσης, είτε ως μη εκπιπτόμενα έξοδα των φορολογητέων εσόδων των διαφημιζομένων επιχειρήσεων, είτε με άλλο πρόσφορο τρόπο, τα οποία έξοδα σαν στοιχεία κόστους επιβαρύνουν τις τιμές πώλησης των προϊόντων αυτών, μειώνοντας ισόποσα την αγοραστική δύναμη των πολιτών, ενώ παράλληλα δημιουργεί συγκέντρωση μεγάλων εισοδημάτων σε μικρό αριθμό προσώπων,
7) να θεσπιστούν κίνητρα για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων που προορίζονται για παραγωγικές επενδύσεις γενικώς, με ειδική μέριμνα για τα κεφάλαια που επενδύονται στην έρευνα και την υψηλή τεχνολογία,
8) τέλος, κύριε Υπουργέ με εισήγησή σας να προτείνετε στον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου να περιορίσει τον αριθμό των βουλευτών σε 200 (διακόσιους) με σχετικό νόμο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 51 παράγραφος 1 του ισχύοντος Συντάγματος της Χώρας, το οποίο ρητά αναφέρει ότι, “1. Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους”, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη ο αριθμός των βουλευτών δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους 150.

Κύριε Υπουργέ, κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το δικαίωμα που μου δώσατε να επικοινωνήσω μαζί σας και να διατυπώσω μερικές σκέψεις μου, που ίσως κάποιες από αυτές φανούν χρήσιμες στη λήψη μελλοντικών σας αποφάσεων.


Καλκόβαλης Ιωάννης

Οικονομολόγος (Συνταξιούχος πλέον)

Θεσσαλονίκη 15-3-2010

Κοιν., κ. Γ. Παπανδρέου , Πρωθυπουργό,
κ. Α. Σαμαρά , Πρόεδρο της ΝΔ.