Προς τον Υπουργό Οικονομικών κύριο Μ. Παπακωνσταντίνου
Κύριε Υπουργέ
Παίρνω και πάλι το θάρρος, σε συνέχεια της από 23-11-2009 επιστολής μου για το φορολογικό σύστημα, να εκφράσω αυτή τη φορά μερικές θέσεις μου, για τα δημοσιονομικά δρώμενα στη Χώρα μας, που άγγιξαν και προβληματίζουν σχεδόν ακόμη ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν υπάρχει έλληνας σήμερα που να μην έχει αντιληφθεί την κακή κατάσταση της οικονομίας μας, που να μην έχει υποστεί ή να περιμένει να υποστεί, την υποβάθμιση της οικονομικής και γενικότερα της κοινωνικής του υπόστασης, του βιοτικού του επιπέδου. Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι δεν κατάλαβε, ότι για πολλά χρόνια, μετά την μεταπολίτευση, κυρίως όμως από τη 10ετία του `80 και εντεύθεν, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του, που άσκησαν την εξουσία, είτε για λόγους προσωπικούς, είτε κομματικούς, είτε από άγνοια ή και ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων, “κατάφεραν” (εντός εισαγωγικών) να φέρουν τη Χώρα στο χείλος της πτώχευσης (του γκρεμού), δημιουργώντας τεράστια ελλείμματα και ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος.
Κατάφεραν να κάνουν τη Χώρα μας, να εκλιπαρεί σε ανατολή και δύση, για μια άνευ όρων οικονομική στήριξη, όχι φυσικά για ανάπτυξη, αλλά για να εξακολουθήσει να καλύπτει με “δανεικά” τα ελλείμματά της και την αναχρηματοδότηση του χρέους της, με χαμηλό επιτόκιο.
Κατάφεραν να κάνουν τους πολίτες να νομίζουν ότι αυτά τα λίγα που κατόρθωσαν με μόχθο να πετύχουν ή/και να αποκτήσουν, δεν θα αναγκαστούν να τα επιστρέψουν πολύ σύντομα πίσω.
Κατάφεραν να μην έχουμε αξιοπρεπή δημόσια υγεία, ικανοποιητική παιδεία, έρευνα και τεχνολογία, να μην έχουμε μια ξεκάθαρη και προσανατολισμένη στις ανάγκες τις Χώρας μας, αναπτυξιακή οικονομική πολιτική και αναπτυξιακές υποδομές.
Κατάφεραν να κάνουν μια γεωργία, με το χέρι απλωμένο μια ζωή, για επιδοτήσεις, χωρίς κανένα υλοποιήσιμο διαρθρωτικό γεωργικό πρόγραμμα.
Κατάφεραν να απαξιώσουν την υγιή παραγωγική δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα και να καταστήσουν τη δημόσια, προβληματική και τελείως αντιοικονομική, με τεράστια ελλείμματα, που κλήθηκαν στο παρελθόν και καλούνται ακόμη και σήμερα να καλύψουν οι έλληνες πολίτες.
Κατάφεραν να κατεβάσουν την ανταγωνιστικότητα της Χώρας στα τελευταία σκαλοπάτια της παγκόσμιας οικονομίας, με τις αλόγιστες προεκλογικές πλειοδοσίες των κομμάτων τους και την εκκόλαψη ενός άκρατου κομματικού συνδικαλισμού.
Κατάφεραν να δημιουργήσουν μια τεράστια, σπάταλη, γραφειοκρατική, αντιπαραγωγική, πελατειακή και κυρίως διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση.
Κατάφεραν να φθάσουν τη φοροδιαφυγή στο 40% του ΑΕΠ και τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, με την εισφοροδιαφυγή, μαζί με τις σπατάλες και τη διαφθορά, σε απροσδιόριστα ύψη, ώστε οι συνταξιούχοι να ζούν με το άγχος αν τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο μήνα θα εισπράξουν τις συντάξεις τους.
Κύριε Υπουργέ, δεν καταγράφω για την οικονομία του χώρου και του χρόνου σας και άλλες “επιτυχίες” (εντός εισαγωγικών) του πολιτικού κόσμου της Χώρας μας και των εκάστοτε κυβερνήσεών της, αλλά θα αναφερθώ στα επώδυνα μέτρα, που πολύ φοβούμαι ότι θα αναγκαστείτε να λάβετε, ίσως και φέτος, οπωσδήποτε όμως στα επόμενα χρόνια, με βεβαιότητα σε βάρος των πολιτών, και τούτο γιατί :
1) σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010 παρά τα αυστηρά μέτρα και την απαλλαγή του από αναξιόπιστα στοιχεία, η Γενική Κυβέρνηση παρουσιάζει ένα έλλειμμα της τάξης των 22,2 δις ευρώ ή 9,1% του ΑΕΠ (αντίστοιχο του 12,7% του 2009), ενώ η Κεντρική Κυβέρνηση εξακολουθεί να εμφανίζει ένα αυξημένο δημόσιο χρέος της τάξης των 326,3 δις ευρώ (ή 133,6% του ΑΕΠ), δηλαδή μεγαλύτερο κατά 25,5 δις ευρώ από το αντίστοιχο του 2009 (300,8 δις ευρώ),
2) σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπεται μια σταδιακή μείωση του ελλείμματος, για το 2011 στο 5,6% του ΑΕΠ, για το 2012 στο 2,8% του ΑΕΠ , για να φθάσει στο 2013 στο 2,0%. Η υλοποίηση και μόνο αυτού του στόχου, προϋποθέτει να ληφθούν σταδιακά στη περίοδο αυτή 2011-2013, πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικών περικοπών και φορολογικών επιβαρύνσεων, για μείωση των δημοσίων δαπανών και αύξηση των δημοσίων εσόδων, περίπου της τάξης των 17,0 δις ευρώ (ήτοι 6,7% ενός μέσου ΑΕΠ, ύψους 250,0 δις ευρώ περίπου), δηλαδή αντίστοιχα μέτρα περίπου 4πλάσια αυτών που πάρθηκαν για το 2010,
3) τα πιο πάνω ελλείμματα θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του δημόσιου χρέους τουλάχιστον κατά 25,0-30,0 δις ευρώ, ανεβάζοντάς το, στο τέλος του 2013, στο ποσό των 360,0 δις ευρώ περίπου, και αυξάνοντάς το κάθε χρόνο μετά το 2014, με το ποσό των 8,0-10,0 δις ευρώ (δηλ. 2,0% του ΑΕΠ),
4) φαίνεται , “πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρείς”, ότι τα πιο πάνω μέτρα δεν πρόκειται να αποδώσουν τα αναμενόμενα, αφού οι μεταβλητές τους έχουν ήδη αλλάξει. Ήδη εκτιμάται ότι η μείωση του ΑΕΠ θα είναι πιο κοντά στο 4,0% το 2010 έναντι του 0,3% που είναι η εκτίμηση στο βασικό σενάριο του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, με αποτέλεσμα η ύφεση της οικονομίας να πλήξει ακόμη περισσότερο τους πολίτες,
5) είναι σχεδόν βέβαιο ότι, τόσο η Ε.Ε. όσο και οι “κερδοσκόποι”– δανειστές μας, που τόσα χρόνια επέτρεψαν την Ελλάδα να ζεί σε ένα γυάλινο κόσμο δανεικών, αφενός δεν θα επιτρέψουν να αυξάνεται το δημόσιο χρέος της εσαεί, είτε περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα το 2013 κάτω του 3,0% του ΑΕΠ, είτε όχι, και αφετέρου θα απαιτήσουν, ίσως από το 2014 και μετά, την σταδιακή επιστροφή σ’ αυτούς και του κεφαλαίου. Άλλωστε οι συνθήκες με την Ε.Ε. προβλέπουν το δημόσιο χρέος να κυμαίνεται σε επίπεδα κάτω του εκάστοτε ΑΕΠ. Μια τέτοια απόφαση θα σήμαινε για τους έλληνες πολίτες, σκληρά μέτρα, ισοδύναμα αυτών του 2010, επιβαλλόμενα κάθε χρόνο, τουλάχιστον για μια 35ετία περίπου, και μόνο για να κατέβει το χρέος στα επίπεδα του ΑΕΠ,
6) τέλος, τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια δανεισμού, που δεν φαίνεται να υποχωρούν, εξανεμίζουν τα όποια επιβαλλόμενα μέτρα, προκαλώντας την ανάγκη επιβολής νέων.
Κύριε Υπουργέ, εκφράζοντας την ταπεινή μου άποψη, με βάση τα πιο πάνω εκτιθέμενα στοιχεία, φοβούμαι ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, αν δεν ληφθούν γενναία μέτρα, σκληρά, όχι όμως προσανατολισμένα μόνο στον μέσο, συνεπή και ειλικρινή πολίτη. Παραθέτω επιγραμματικά μερικά μέτρα, που δεν θίγουν καθόλου τους εργαζομένους και που κατά την άποψή μου θα πρέπει να ληφθούν κατά προτεραιότητα, τα οποία ασφαλώς εσείς γνωρίζετε καλύτερα, εγώ απλώς προσθέτω και τη δική μου φωνή :
1) άμεσα αναπτυξιακά μέτρα. Ο τόπος χρειάζεται επενδύσεις, απασχόληση, αύξηση του πλούτου, για να εισρεύσουν υγιή έσοδα στα ταμεία του κράτους,
2) άμεσα εξειδικευμένα μέτρα για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, την εξασφάλισή τους, την προστασία τους και την διαχείριση των κερδών τους,
3) άμεση ψήφιση ενός σύγχρονου επενδυτικού νόμου, καθόλου παραδοσιακού και βασισμένου σε αναχρονιστικές πρακτικές του παρελθόντος, στις διατάξεις του οποίου να προβλέπεται και η χρηματοδότηση επενδυτικών ιδεών με την υπό αυστηρούς όρους εγγύηση του δημοσίου, για να μπορούν επιτέλους να αναπτύσσουν παραγωγικές δραστηριότητες ικανοί νέοι επιστήμονες που δεν διαθέτουν επαρκή ίδια κεφάλαια ή/και εμπράγματες εξασφαλίσεις,
4) να θεσπισθούν νέες διατάξεις λειτουργίας του χρηματιστηρίου αξιών, που να προβλέπουν τη δυνατότητα διάθεσης μετοχών αποκλειστικά “καινοτόμων επιχειρήσεων υπό ίδρυση”, οι οποίες θα τελούν υπό την αιγίδα του κράτους μέχρι την έναρξη λειτουργίας τους και η διάθεση των μετοχών τους να γίνεται προνομιακά σε πρόσωπα που διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεσμεύονται να εργασθούν στην επιχείρηση, δηλαδή να επιτρέπεται η ίδρυση συμμετοχικών εταιρειών λαϊκής βάσης,
5) να βελτιωθεί και να εφαρμοσθεί ο νόμος περί υπερβολικού κέρδους των επιχειρήσεων, με σκοπό την πτώση των τιμών πώλησης αγαθών και υπηρεσιών και του πληθωρισμού, με απώτερο στόχο την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, αλλά και την αποφυγή συγκέντρωσης υπερβολικού πλούτου στους επιχειρηματίες,
6) να νομοθετηθούν διατάξεις που να εξασφαλίζουν τον περιορισμό των υπέρογκων εξόδων τηλεοπτικών διαφημίσεων προϊόντων ευρείας κατανάλωσης, είτε ως μη εκπιπτόμενα έξοδα των φορολογητέων εσόδων των διαφημιζομένων επιχειρήσεων, είτε με άλλο πρόσφορο τρόπο, τα οποία έξοδα σαν στοιχεία κόστους επιβαρύνουν τις τιμές πώλησης των προϊόντων αυτών, μειώνοντας ισόποσα την αγοραστική δύναμη των πολιτών, ενώ παράλληλα δημιουργεί συγκέντρωση μεγάλων εισοδημάτων σε μικρό αριθμό προσώπων,
7) να θεσπιστούν κίνητρα για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων που προορίζονται για παραγωγικές επενδύσεις γενικώς, με ειδική μέριμνα για τα κεφάλαια που επενδύονται στην έρευνα και την υψηλή τεχνολογία,
8) τέλος, κύριε Υπουργέ με εισήγησή σας να προτείνετε στον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου να περιορίσει τον αριθμό των βουλευτών σε 200 (διακόσιους) με σχετικό νόμο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 51 παράγραφος 1 του ισχύοντος Συντάγματος της Χώρας, το οποίο ρητά αναφέρει ότι, “1. Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους”, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη ο αριθμός των βουλευτών δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους 150.
Κύριε Υπουργέ, κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το δικαίωμα που μου δώσατε να επικοινωνήσω μαζί σας και να διατυπώσω μερικές σκέψεις μου, που ίσως κάποιες από αυτές φανούν χρήσιμες στη λήψη μελλοντικών σας αποφάσεων.
Καλκόβαλης Ιωάννης
Οικονομολόγος (Συνταξιούχος πλέον)
Θεσσαλονίκη 15-3-2010
Κοιν., κ. Γ. Παπανδρέου , Πρωθυπουργό,
κ. Α. Σαμαρά , Πρόεδρο της ΝΔ.
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Επιστολή μου προς τον κ. Ν. Χατζηνικολάου και την εφημερίδα Realnews σχετικά με μερικές απόψεις μου για τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας μας
Κύριε Χατζηνικολάου
Θα ήθελα να επαναλάβω και πάλι σε σας προσωπικά αυτή τη φορά, αλλά και στους συνεργάτες σας, τα συγχαρητήριά μου για την πληρότητα, την αντικειμενικότητα και την πλούσια θεματολογία της εφημερίδας σας Realnews και να σας ευχαριστήσω που στο φύλλο της 14-2-2010 συμπεριλάβατε στη σελίδα της Reallife – internet τμήμα επιστολής μου προς την εφημερίδα σας σχετικής με το ιστολόγιό μου (http://www.diachronikos.blogspot.com/), το περιεχόμενο του οποίου αναφέρεται σε μερικές σκέψεις μου για μια Δημοκρατία χωρίς κόμματα, για μια αντιπροσωπευτικότερη Δημοκρατία και για ένα μονιμότερο και δικαιότερο φορολογικό σύστημα.
Επειδή είμαι από τους τηλεθεατές που παρακολουθώ το βραδινό δελτίο ειδήσεων, το οποίο εσείς παρουσιάζετε, ανελλιπώς από τότε που ξεκινήσατε στο Mega (αν δεν κάνω λάθος), παίρνω το θάρρος να αναφερθώ στα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας, κυρίως για τα δημόσια ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, με την ευκαιρία μιας πρόσφατης τηλεοπτικής διαφωνίας σας με τις απόψεις του κ. Τράγκα, κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, ο οποίος υποστήριξε ότι η οικονομία βρίσκεται στην εντατική, διασωληνωμένη.
Συμμερίζομαι την άποψη του κ. Τράγκα, με την βεβαιότητα όμως, ότι θα επέλθει ανάνηψη της οικονομίας, μετά από πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού όμως πρώτα οι πολίτες αναγκαστούν να βάλουν πολύ βαθειά το χέρι στην τσέπη τους, δηλαδή αφού πρώτα πληρώσουν το λογαριασμό που ακόμα χρωστάνε στους δανειστές. Και τούτο γιατί :
1) σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Τακτικού Προϋπολογισμού, το συνολικό έλλειμμα της Κεντρικής Κυβέρνησης για το 2010 θα ανέλθει στα 22,5 δισεκ. Ευρώ, που αντιστοιχεί στο 9,2% του ΑΕΠ, το οποίο να σημειωθεί εκτιμάται στα 244,2 δισεκ. Ευρώ (πίνακας 3.1),
2) οι δανειακές ανάγκες ως εκ τούτου για το 2010, μαζί με τις εξοπλιστικές δαπάνες 2 δισεκ. Ευρώ, την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και την αποπληρωμή των χρεολυτικών δόσεων, ύψους 19,5 δισεκ. Ευρώ, θα ανέλθουν στο ποσό των 44,6 δισεκ. Ευρώ (πίνακας 3.10 ),
3) το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2010 θα ανέβει στα 326,3 δισεκ. Ευρώ (ή 133,6% του ΑΕΠ), δηλαδή κατά 25,5 δισεκ. Ευρώ περισσότερο από αυτό του 2009, που διαμορφώθηκε στα 300,8 δισεκ. Ευρώ (ή 125,3% του ΑΕΠ),
4) αν σύμφωνα με το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης το έλλειμμα πρέπει να φθάσει περίπου στο 2% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013, τότε το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί κατά 25 δισεκ. Ευρώ περίπου μέχρι το τέλος του έτους αυτού, με αποτέλεσμα, σε απόλυτους αριθμούς, το δημόσιο χρέος να φθάσει στο τέλος του 2013 περίπου στο ύψος των 350 δισεκ. Ευρώ (ή περίπου στο 140% του ΑΕΠ) και από εκεί και πέρα να αυξάνεται κάθε χρόνο συνεχώς με 5-8 δισεκ. Ευρώ, αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες που το επηρεάζουν,
5) το δημόσιο χρέος δεν περιορίζεται στα πιο πάνω επίπεδα, αφού δεν περιλαμβάνονται σ΄ αυτό οι υποχρεώσεις του κράτους από εσωτερικό δανεισμό μέσω εντόκων γραμματίων, ομολόγων και ταμειακών διευκολύνσεων, αλλά και οι ανεξόφλητες οφειλές προς τρίτους και η κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων,
6) κι αν ακόμη οι πιέσεις των ευρωπαίων και τα μέτρα της κυβέρνησης κατορθώσουν να σταθεροποιήσουν το έλλειμμα στο 2% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013, δεν σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος εσαεί μπορεί να μεγαλώνει. Για το λόγο αυτό κάποια στιγμή τόσο η ΕΕ όσο και οι δανειστές θα απαιτήσουν από την Ελλάδα τα δανεικά πίσω, όχι όλα βέβαια, αλλά μέχρι του σημείου τουλάχιστον, που το ύψος του δημόσιου χρέους κατέβει, σύμφωνα με τα κριτήρια της ΟΝΕ, χαμηλότερα του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι αν το δημόσιο χρέος, που πολύ σύντομα θα φθάσει τα 400 δισεκ. Ευρώ, θα πρέπει να κατέβει κάτω από το ύψος του ΑΕΠ, που κυμαίνεται στα επίπεδα των 250 δισεκ. Ευρώ, οι πολίτες αυτής της χώρας θα αναγκασθούν να πληρώσουν σταδιακά 150 δισεκ. Ευρώ τουλάχιστον, μέσα σε χρονική περίοδο που θα ορίσουν η ΕΕ και οι δανειστές ή/και το ΔΝΤ.
Ύστερα από τα παραπάνω, κύριε Χατζηνικολάου, επιτρέψτε μου να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη, ότι για περισσότερο από μία 10ετία και με την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν επί τέλους σοβαρά μέτρα ανάπτυξης και σοβαρά μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, αυτός ο τόπος θα ταλανίζεται για την ανόρθωσή του, πληρώνοντας οι πολίτες του ακριβά, τις λανθασμένες και αξιόποινες πολλές φορές, πολιτικές των αντιπροσώπων τους, που, δυστυχώς, οι ίδιοι τους επέλεξαν, για τη διακυβέρνηση αυτής της χώρας.
Με τιμή
Καλκόβαλης Ιωάννης
Οικονομολόγος (Συνταξιούχος πλέον)
Θεσσαλονίκη 20-2-2010
ΥΣ. Το παραπάνω κείμενο σκοπεύω να το αναρτήσω στο ιστολόγιό μου, πράγμα για το οποίο δεν φαντάζομαι να έχετε αντίρρηση. Ευχαριστώ.
Θα ήθελα να επαναλάβω και πάλι σε σας προσωπικά αυτή τη φορά, αλλά και στους συνεργάτες σας, τα συγχαρητήριά μου για την πληρότητα, την αντικειμενικότητα και την πλούσια θεματολογία της εφημερίδας σας Realnews και να σας ευχαριστήσω που στο φύλλο της 14-2-2010 συμπεριλάβατε στη σελίδα της Reallife – internet τμήμα επιστολής μου προς την εφημερίδα σας σχετικής με το ιστολόγιό μου (http://www.diachronikos.blogspot.com/), το περιεχόμενο του οποίου αναφέρεται σε μερικές σκέψεις μου για μια Δημοκρατία χωρίς κόμματα, για μια αντιπροσωπευτικότερη Δημοκρατία και για ένα μονιμότερο και δικαιότερο φορολογικό σύστημα.
Επειδή είμαι από τους τηλεθεατές που παρακολουθώ το βραδινό δελτίο ειδήσεων, το οποίο εσείς παρουσιάζετε, ανελλιπώς από τότε που ξεκινήσατε στο Mega (αν δεν κάνω λάθος), παίρνω το θάρρος να αναφερθώ στα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας, κυρίως για τα δημόσια ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, με την ευκαιρία μιας πρόσφατης τηλεοπτικής διαφωνίας σας με τις απόψεις του κ. Τράγκα, κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, ο οποίος υποστήριξε ότι η οικονομία βρίσκεται στην εντατική, διασωληνωμένη.
Συμμερίζομαι την άποψη του κ. Τράγκα, με την βεβαιότητα όμως, ότι θα επέλθει ανάνηψη της οικονομίας, μετά από πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού όμως πρώτα οι πολίτες αναγκαστούν να βάλουν πολύ βαθειά το χέρι στην τσέπη τους, δηλαδή αφού πρώτα πληρώσουν το λογαριασμό που ακόμα χρωστάνε στους δανειστές. Και τούτο γιατί :
1) σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Τακτικού Προϋπολογισμού, το συνολικό έλλειμμα της Κεντρικής Κυβέρνησης για το 2010 θα ανέλθει στα 22,5 δισεκ. Ευρώ, που αντιστοιχεί στο 9,2% του ΑΕΠ, το οποίο να σημειωθεί εκτιμάται στα 244,2 δισεκ. Ευρώ (πίνακας 3.1),
2) οι δανειακές ανάγκες ως εκ τούτου για το 2010, μαζί με τις εξοπλιστικές δαπάνες 2 δισεκ. Ευρώ, την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και την αποπληρωμή των χρεολυτικών δόσεων, ύψους 19,5 δισεκ. Ευρώ, θα ανέλθουν στο ποσό των 44,6 δισεκ. Ευρώ (πίνακας 3.10 ),
3) το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2010 θα ανέβει στα 326,3 δισεκ. Ευρώ (ή 133,6% του ΑΕΠ), δηλαδή κατά 25,5 δισεκ. Ευρώ περισσότερο από αυτό του 2009, που διαμορφώθηκε στα 300,8 δισεκ. Ευρώ (ή 125,3% του ΑΕΠ),
4) αν σύμφωνα με το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης το έλλειμμα πρέπει να φθάσει περίπου στο 2% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013, τότε το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί κατά 25 δισεκ. Ευρώ περίπου μέχρι το τέλος του έτους αυτού, με αποτέλεσμα, σε απόλυτους αριθμούς, το δημόσιο χρέος να φθάσει στο τέλος του 2013 περίπου στο ύψος των 350 δισεκ. Ευρώ (ή περίπου στο 140% του ΑΕΠ) και από εκεί και πέρα να αυξάνεται κάθε χρόνο συνεχώς με 5-8 δισεκ. Ευρώ, αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες που το επηρεάζουν,
5) το δημόσιο χρέος δεν περιορίζεται στα πιο πάνω επίπεδα, αφού δεν περιλαμβάνονται σ΄ αυτό οι υποχρεώσεις του κράτους από εσωτερικό δανεισμό μέσω εντόκων γραμματίων, ομολόγων και ταμειακών διευκολύνσεων, αλλά και οι ανεξόφλητες οφειλές προς τρίτους και η κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων,
6) κι αν ακόμη οι πιέσεις των ευρωπαίων και τα μέτρα της κυβέρνησης κατορθώσουν να σταθεροποιήσουν το έλλειμμα στο 2% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013, δεν σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος εσαεί μπορεί να μεγαλώνει. Για το λόγο αυτό κάποια στιγμή τόσο η ΕΕ όσο και οι δανειστές θα απαιτήσουν από την Ελλάδα τα δανεικά πίσω, όχι όλα βέβαια, αλλά μέχρι του σημείου τουλάχιστον, που το ύψος του δημόσιου χρέους κατέβει, σύμφωνα με τα κριτήρια της ΟΝΕ, χαμηλότερα του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι αν το δημόσιο χρέος, που πολύ σύντομα θα φθάσει τα 400 δισεκ. Ευρώ, θα πρέπει να κατέβει κάτω από το ύψος του ΑΕΠ, που κυμαίνεται στα επίπεδα των 250 δισεκ. Ευρώ, οι πολίτες αυτής της χώρας θα αναγκασθούν να πληρώσουν σταδιακά 150 δισεκ. Ευρώ τουλάχιστον, μέσα σε χρονική περίοδο που θα ορίσουν η ΕΕ και οι δανειστές ή/και το ΔΝΤ.
Ύστερα από τα παραπάνω, κύριε Χατζηνικολάου, επιτρέψτε μου να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη, ότι για περισσότερο από μία 10ετία και με την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν επί τέλους σοβαρά μέτρα ανάπτυξης και σοβαρά μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, αυτός ο τόπος θα ταλανίζεται για την ανόρθωσή του, πληρώνοντας οι πολίτες του ακριβά, τις λανθασμένες και αξιόποινες πολλές φορές, πολιτικές των αντιπροσώπων τους, που, δυστυχώς, οι ίδιοι τους επέλεξαν, για τη διακυβέρνηση αυτής της χώρας.
Με τιμή
Καλκόβαλης Ιωάννης
Οικονομολόγος (Συνταξιούχος πλέον)
Θεσσαλονίκη 20-2-2010
ΥΣ. Το παραπάνω κείμενο σκοπεύω να το αναρτήσω στο ιστολόγιό μου, πράγμα για το οποίο δεν φαντάζομαι να έχετε αντίρρηση. Ευχαριστώ.
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010
Παρατίθενται παρακάτω μερικές σκέψεις μου, για το φορολογικό σύστημα, που είχα διαβιβάσει με e-mail στις 23-11-2009 στον Υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου.
Κύριε Παπακωνσταντίνου, Υπουργέ των Οικονομικών.
Παίρνω το θάρρος να επικοινωνήσω μαζί σας, αφενός γιατί σας άκουσα να λέτε σε μια τηλεοπτική εκπομπή ότι επιθυμείτε την επικοινωνία με τους πολίτες για να ακούτε γνώμες και νέες ιδέες, και αφετέρου γιατί είναι και δική μου επιθυμία. Θα ήθελα λοιπόν να διατυπώσω μερικές σκέψεις σχετικές με το φορολογικό σύστημα που χρόνια τώρα στη Χώρα μας ταλαιπωρεί τόσο το κράτος, όσο και τους πολίτες. Δεν θα αναπτύξω φυσικά ένα ολοκληρωμένο φορολογικό σύστημα, θα διατυπώσω όμως μερικές θέσεις και απόψεις μου, οι οποίες ίσως σας φανούν χρήσιμες.
1) Το φορολογικό σύστημα που διέπει τόσο τα νομικά πρόσωπα, όσο και το σύνολο των φυσικών προσώπων, πέραν του ότι πρέπει να είναι δίκαιο, πρέπει να είναι «πάγιο» και να ισχύει για μεγάλα χρονικά διαστήματα ετών, ώστε οι φορολογούμενοι να γνωρίζουν τι έχουν να πληρώσουν για φόρους μεσομακροπρόθεσμα, και κυρίως οι πάσης φύσεως επενδυτές, χωρίς τον κίνδυνο του αιφνιδιασμού, που οπωσδήποτε επηρεάζει τη ρευστότητα και τη δράση τους, αλλά και τη φορολογική τους συνείδηση και την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα.
2) Πρέπει να περιορισθεί η φορολογική πολυνομία, αλλά και ο αριθμός των πάσης φύσεως φορολογιών. Οι φορολογίες να είναι λίγες και ίσως υψηλότερες, χωρίς αυτές να αυξομειώνονται από κάθε κυβέρνηση ή από κάθε υπουργό οποτεδήποτε, και οι νόμοι απλοί και κατανοητοί από τους πολίτες και απόλυτα κωδικοποιημένοι. Ο μικρός αριθμός των φορολογιών θα περιορίσει το κόστος είσπραξης των αρμόδιων αρχών, αλλά και των ίδιων των φορολογουμένων, και θα κάνει περισσότερο αποτελεσματικούς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
3) Να περιληφθούν στη διδακτέα ύλη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, υποχρεωτικά, μαθήματα «δημόσιας οικονομικής», ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν, έστω στοιχειωδώς, έννοιες της δημοσιονομικής πολιτικής του κράτους, με τις οποίες κατακλύζονται καθημερινά, όπως ‘δημόσιο έλλειμμα’, ‘δημόσιο χρέος’, ‘εκτέλεση προϋπολογισμού’, ‘ελαστικές και ανελαστικές δαπάνες’, ‘δημόσια έσοδα – έξοδα’, ‘ακαθάριστο εθνικό προϊόν’, κυρίως όμως να γνωρίζει ο κάθε πολίτης από τη νεαρή του ηλικία για τη σημασία της φορολογίας που του επιβάλλεται και την κοινωνική λειτουργία του φόρου και τις επιπτώσεις του στην εύρυθμη ή μη λειτουργία του κράτους.
4) Η υπαγωγή όλων ανεξαιρέτως των εισοδημάτων φυσικών προσώπων σε μια ενιαία και προοδευτική φορολογική κλίμακα, όπως ήδη ανακοινώσατε, είναι προς την σωστή κατεύθυνση, η οποία όμως θα πρέπει να ελαφρύνει τα χαμηλά εισοδήματα και να επιβαρύνει τα υψηλά, αλλά κυρίως στη πράξη να μην διαπιστωθεί και πάλι, ότι οι εξαιρέσεις υπερτερούν του κανόνα. Ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής, για τα πολύ υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια, τα οποία προέρχονται κυρίως από διανεμόμενα κέρδη επιχειρήσεων, κατά την άποψή μου θα πρέπει να φθάνει και το 55%, για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης.
5) Ο φορολογικός συντελεστής των νομικών προσώπων, όλων των εταιρικών μορφών, πρέπει να είναι ο ίδιος, χωρίς διακρίσεις. Για τα αδιανέμητα κέρδη των εταιριών ο υφιστάμενος φορολογικός συντελεστής 25%, φαίνεται δίκαιος, πρέπει όμως να εκδηλωθεί πρόθεση της κυβέρνησης, καθόλου επικοινωνιακή, ότι ο συντελεστής θα βαίνει μειούμενος μέχρι το επίπεδο του 20%, ανάλογα με τη βελτίωση των οικονομικών του κράτους. Το μέτρο αυτό θα βοηθήσει την επιχειρηματικότητα των πολιτών, με όλες τις ευεργετικές της συνέπειες.
6) Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, γίνεται συνήθως με ελεγκτικούς μηχανισμούς τελείως αναποτελεσματικούς. Ειδικές ελεγκτικές υπηρεσίες, ηλεκτρονικές διασταυρώσεις, τεκμήρια, πόθεν έσχες, και άλλα παρόμοια μέτρα δεν επέφεραν κανένα αποτέλεσμα. Δεν πέτυχαν γιατί πρώτο, οι πολίτες δεν νιώθουν έστω την ελάχιστη ανταποδοτικότητα των φόρων που πληρώνουν και δεύτερο, και το σπουδαιότερο, απώλεσαν ή δεν έχουν την απαιτούμενη φορολογική συνείδηση που δεν μπόρεσαν οι κυβερνήσεις να τους μεταδώσουν. Συνήθως οι πολίτες αποδίδουν την φοροδιαφυγή, γιατί έτσι γαλουχήθηκαν, στους ‘πλούσιους’, στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές, στους μεγάλους επιχειρηματίες, με αποτέλεσμα να αδιαφορούν για τη φοροδιαφυγή της καθημερινότητας. Έτσι οι πολίτες καταναλωτές δεν ζητούν και οι πολίτες ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες δεν εκδίδουν τα προβλεπόμενα από το νόμο φορολογικά στοιχεία (τιμολόγια, αποδείξεις κλπ). Γιατροί, δικηγόροι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, μηχανικοί, καφενεία, ταβέρνες, εστιατόρια, μικρά και μεσαία καταστήματα ρουχισμού και υπόδησης κλπ, όλοι μεν φορολογούμενοι πολίτες της ‘διπλανής πόρτας’, προσφέρουν δε ελάχιστα στα φορολογικά έσοδα του κράτους, με απώλειες τεράστιες από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος. Προτείνω λοιπόν μεταξύ των μέτρων που προτίθεστε να πάρετε για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, να περιλάβετε και την ‘αφύπνιση’ των πολιτών με το σύνθημα ‘όχι αγορές και λήψη υπηρεσιών χωρίς απόδειξη’, ασχέτως αν αυτές εκπίπτονται ή όχι. Επιτέλους να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Να βγείτε εσείς, ο πρωθυπουργός, άλλοι συναρμόδιοι υπουργοί και βουλευτές στις τηλεοράσεις και στα υπόλοιπα ΜΜΕ, με διαφημιστικά spots κλπ, και να ζητήσετε ευθέως από όλους τους πολίτες να ζητούν αποδείξεις και να τους εξηγήσετε τους λόγους που το κάνετε αυτό. Επίσης θετικό μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή είναι η συνεχής εποπτεία των ελεγκτικών αρχών επί μονίμου βάσεως στην αγορά (όχι ‘σαφάρι’, όπως συνηθίζεται να λέγεται) και να επανέλθει η συνυπευθυνότητα των καταναλωτών στο παράπτωμα της μη έκδοσης αποδείξεων. Τέλος κατά την άποψή μου η ίδρυση μιας ‘Οικονομικής Αστυνομίας’ με νέα, ικανά και αδιάφθορα άτομα, θα βοηθούσε πιστεύω άμεσα και αποτελεσματικά στην πάταξη της φοροδιαφυγής.
7) Σχετικά με την επιβολή του ΕΤΑΚ, είπατε ότι θα το καταργήσετε και θα το αντικαταστήσετε με το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Εδώ μπορεί να γίνει μία παρατήρηση, αντιγραφειοκρατικού χαρακτήρα. Γιατί να καταργήσετε το ΕΤΑΚ και να κάνετε νέο νόμο, αφού μπορείτε με μια απλή τροποποίηση του υφιστάμενου νόμου, να απαλλάξετε τις μικρές ιδιοκτησίες με μηδενικό συντελεστή και να επιβαρύνετε τις μεγάλες με έναν αυξανόμενο προοδευτικό συντελεστή, που θα επιφέρει ίδιο εισπρακτικό αποτέλεσμα, όπως το επιθυμείτε, με το ΦΜΑΠ. Βέβαια προσωπικά πιστεύω ότι το τέλος (φόρος) αυτό πρέπει να καταργηθεί γιατί είναι τελείως άδικο, αφού ‘τιμωρεί’ εφ’ όρου ζωής κυρίως τους οικογενειάρχες πολίτες που με στερήσεις και δανειακές επιβαρύνσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ακίνητη περιουσία για τους ίδιους και τα παιδιά τους ή την οικογένειά τους γενικότερα, διαθέτοντας όλες τους τις οικονομίες συνήθως και τις εφ’ άπαξ αποζημιώσεις τους λόγω συνταξιοδότησης. Τιμωρείται δηλαδή ο έντιμος πολίτης που όπως φαίνεται ‘ατυχώς’ επενδύει σε ακίνητα, ενώ αντίθετα άλλος πολίτης με τα ίδια ή και περισσότερα εισοδήματα δεν επιβαρύνεται με κανένα πρόσθετο φόρο, επειδή ξοδεύει τα εισοδήματά του σε καταναλωτικά αγαθά, κινητά πράγματα, ή υπηρεσίες. Επίσης ο νόμος του ΕΤΑΚ εμπεριέχει πολλές αδικίες, όπως, πρώτο, επιβάλλεται επί των δικαιωμάτων και όχι επί των ακινήτων, με αποτέλεσμα το ίδιο ακίνητο, επί του οποίου υφίσταται το δικαίωμα της ψιλής κυριότητας και της επικαρπίας να επιβαρύνεται για παράδειγμα δύο φορές με ΕΤΑΚ, μια για την ψιλή κυριότητα και μια για την επικαρπία, δεύτερο, σε περιπτώσεις δικαιωμάτων εξ αδιαιρέτου κυριότητος, απαλλάσσεται από το ΕΤΑΚ το τμήμα μόνο του δικαιώματος με την μεγαλύτερη αξία, πράγμα που σημαίνει ότι αν ένα παιδί μετά από γονική παροχή κατέχει ψιλή κυριότητα εξ’ αδιαιρέτου με ποσοστό 33% στο καθένα από τρία διαφορετικά κτίσματα, απαλλάσσεται από το ΕΤΑΚ μόνο για την μεγαλύτερη αξία του ενός κτίσματος (33%) και καταβάλλει για τα υπόλοιπα δύο κτίσματα (66%). Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου δώσατε να επικοινωνήσω μαζί σας και ευελπιστώ ότι κάποιες από τις πιο πάνω σκέψεις μου θα προσθέσουν ένα μικρό λιθαράκι στην υιοθέτηση ενδεδειγμένων λύσεων στα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χώρα.
Καλκόβαλης Ιωάννης Οικονομολόγος ( Συνταξιούχος πλέον )
Θεσσαλονίκη 23-11-2009
Κύριε Παπακωνσταντίνου, Υπουργέ των Οικονομικών.
Παίρνω το θάρρος να επικοινωνήσω μαζί σας, αφενός γιατί σας άκουσα να λέτε σε μια τηλεοπτική εκπομπή ότι επιθυμείτε την επικοινωνία με τους πολίτες για να ακούτε γνώμες και νέες ιδέες, και αφετέρου γιατί είναι και δική μου επιθυμία. Θα ήθελα λοιπόν να διατυπώσω μερικές σκέψεις σχετικές με το φορολογικό σύστημα που χρόνια τώρα στη Χώρα μας ταλαιπωρεί τόσο το κράτος, όσο και τους πολίτες. Δεν θα αναπτύξω φυσικά ένα ολοκληρωμένο φορολογικό σύστημα, θα διατυπώσω όμως μερικές θέσεις και απόψεις μου, οι οποίες ίσως σας φανούν χρήσιμες.
1) Το φορολογικό σύστημα που διέπει τόσο τα νομικά πρόσωπα, όσο και το σύνολο των φυσικών προσώπων, πέραν του ότι πρέπει να είναι δίκαιο, πρέπει να είναι «πάγιο» και να ισχύει για μεγάλα χρονικά διαστήματα ετών, ώστε οι φορολογούμενοι να γνωρίζουν τι έχουν να πληρώσουν για φόρους μεσομακροπρόθεσμα, και κυρίως οι πάσης φύσεως επενδυτές, χωρίς τον κίνδυνο του αιφνιδιασμού, που οπωσδήποτε επηρεάζει τη ρευστότητα και τη δράση τους, αλλά και τη φορολογική τους συνείδηση και την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα.
2) Πρέπει να περιορισθεί η φορολογική πολυνομία, αλλά και ο αριθμός των πάσης φύσεως φορολογιών. Οι φορολογίες να είναι λίγες και ίσως υψηλότερες, χωρίς αυτές να αυξομειώνονται από κάθε κυβέρνηση ή από κάθε υπουργό οποτεδήποτε, και οι νόμοι απλοί και κατανοητοί από τους πολίτες και απόλυτα κωδικοποιημένοι. Ο μικρός αριθμός των φορολογιών θα περιορίσει το κόστος είσπραξης των αρμόδιων αρχών, αλλά και των ίδιων των φορολογουμένων, και θα κάνει περισσότερο αποτελεσματικούς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
3) Να περιληφθούν στη διδακτέα ύλη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, υποχρεωτικά, μαθήματα «δημόσιας οικονομικής», ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν, έστω στοιχειωδώς, έννοιες της δημοσιονομικής πολιτικής του κράτους, με τις οποίες κατακλύζονται καθημερινά, όπως ‘δημόσιο έλλειμμα’, ‘δημόσιο χρέος’, ‘εκτέλεση προϋπολογισμού’, ‘ελαστικές και ανελαστικές δαπάνες’, ‘δημόσια έσοδα – έξοδα’, ‘ακαθάριστο εθνικό προϊόν’, κυρίως όμως να γνωρίζει ο κάθε πολίτης από τη νεαρή του ηλικία για τη σημασία της φορολογίας που του επιβάλλεται και την κοινωνική λειτουργία του φόρου και τις επιπτώσεις του στην εύρυθμη ή μη λειτουργία του κράτους.
4) Η υπαγωγή όλων ανεξαιρέτως των εισοδημάτων φυσικών προσώπων σε μια ενιαία και προοδευτική φορολογική κλίμακα, όπως ήδη ανακοινώσατε, είναι προς την σωστή κατεύθυνση, η οποία όμως θα πρέπει να ελαφρύνει τα χαμηλά εισοδήματα και να επιβαρύνει τα υψηλά, αλλά κυρίως στη πράξη να μην διαπιστωθεί και πάλι, ότι οι εξαιρέσεις υπερτερούν του κανόνα. Ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής, για τα πολύ υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια, τα οποία προέρχονται κυρίως από διανεμόμενα κέρδη επιχειρήσεων, κατά την άποψή μου θα πρέπει να φθάνει και το 55%, για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης.
5) Ο φορολογικός συντελεστής των νομικών προσώπων, όλων των εταιρικών μορφών, πρέπει να είναι ο ίδιος, χωρίς διακρίσεις. Για τα αδιανέμητα κέρδη των εταιριών ο υφιστάμενος φορολογικός συντελεστής 25%, φαίνεται δίκαιος, πρέπει όμως να εκδηλωθεί πρόθεση της κυβέρνησης, καθόλου επικοινωνιακή, ότι ο συντελεστής θα βαίνει μειούμενος μέχρι το επίπεδο του 20%, ανάλογα με τη βελτίωση των οικονομικών του κράτους. Το μέτρο αυτό θα βοηθήσει την επιχειρηματικότητα των πολιτών, με όλες τις ευεργετικές της συνέπειες.
6) Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, γίνεται συνήθως με ελεγκτικούς μηχανισμούς τελείως αναποτελεσματικούς. Ειδικές ελεγκτικές υπηρεσίες, ηλεκτρονικές διασταυρώσεις, τεκμήρια, πόθεν έσχες, και άλλα παρόμοια μέτρα δεν επέφεραν κανένα αποτέλεσμα. Δεν πέτυχαν γιατί πρώτο, οι πολίτες δεν νιώθουν έστω την ελάχιστη ανταποδοτικότητα των φόρων που πληρώνουν και δεύτερο, και το σπουδαιότερο, απώλεσαν ή δεν έχουν την απαιτούμενη φορολογική συνείδηση που δεν μπόρεσαν οι κυβερνήσεις να τους μεταδώσουν. Συνήθως οι πολίτες αποδίδουν την φοροδιαφυγή, γιατί έτσι γαλουχήθηκαν, στους ‘πλούσιους’, στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές, στους μεγάλους επιχειρηματίες, με αποτέλεσμα να αδιαφορούν για τη φοροδιαφυγή της καθημερινότητας. Έτσι οι πολίτες καταναλωτές δεν ζητούν και οι πολίτες ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες δεν εκδίδουν τα προβλεπόμενα από το νόμο φορολογικά στοιχεία (τιμολόγια, αποδείξεις κλπ). Γιατροί, δικηγόροι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, μηχανικοί, καφενεία, ταβέρνες, εστιατόρια, μικρά και μεσαία καταστήματα ρουχισμού και υπόδησης κλπ, όλοι μεν φορολογούμενοι πολίτες της ‘διπλανής πόρτας’, προσφέρουν δε ελάχιστα στα φορολογικά έσοδα του κράτους, με απώλειες τεράστιες από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος. Προτείνω λοιπόν μεταξύ των μέτρων που προτίθεστε να πάρετε για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, να περιλάβετε και την ‘αφύπνιση’ των πολιτών με το σύνθημα ‘όχι αγορές και λήψη υπηρεσιών χωρίς απόδειξη’, ασχέτως αν αυτές εκπίπτονται ή όχι. Επιτέλους να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Να βγείτε εσείς, ο πρωθυπουργός, άλλοι συναρμόδιοι υπουργοί και βουλευτές στις τηλεοράσεις και στα υπόλοιπα ΜΜΕ, με διαφημιστικά spots κλπ, και να ζητήσετε ευθέως από όλους τους πολίτες να ζητούν αποδείξεις και να τους εξηγήσετε τους λόγους που το κάνετε αυτό. Επίσης θετικό μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή είναι η συνεχής εποπτεία των ελεγκτικών αρχών επί μονίμου βάσεως στην αγορά (όχι ‘σαφάρι’, όπως συνηθίζεται να λέγεται) και να επανέλθει η συνυπευθυνότητα των καταναλωτών στο παράπτωμα της μη έκδοσης αποδείξεων. Τέλος κατά την άποψή μου η ίδρυση μιας ‘Οικονομικής Αστυνομίας’ με νέα, ικανά και αδιάφθορα άτομα, θα βοηθούσε πιστεύω άμεσα και αποτελεσματικά στην πάταξη της φοροδιαφυγής.
7) Σχετικά με την επιβολή του ΕΤΑΚ, είπατε ότι θα το καταργήσετε και θα το αντικαταστήσετε με το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Εδώ μπορεί να γίνει μία παρατήρηση, αντιγραφειοκρατικού χαρακτήρα. Γιατί να καταργήσετε το ΕΤΑΚ και να κάνετε νέο νόμο, αφού μπορείτε με μια απλή τροποποίηση του υφιστάμενου νόμου, να απαλλάξετε τις μικρές ιδιοκτησίες με μηδενικό συντελεστή και να επιβαρύνετε τις μεγάλες με έναν αυξανόμενο προοδευτικό συντελεστή, που θα επιφέρει ίδιο εισπρακτικό αποτέλεσμα, όπως το επιθυμείτε, με το ΦΜΑΠ. Βέβαια προσωπικά πιστεύω ότι το τέλος (φόρος) αυτό πρέπει να καταργηθεί γιατί είναι τελείως άδικο, αφού ‘τιμωρεί’ εφ’ όρου ζωής κυρίως τους οικογενειάρχες πολίτες που με στερήσεις και δανειακές επιβαρύνσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ακίνητη περιουσία για τους ίδιους και τα παιδιά τους ή την οικογένειά τους γενικότερα, διαθέτοντας όλες τους τις οικονομίες συνήθως και τις εφ’ άπαξ αποζημιώσεις τους λόγω συνταξιοδότησης. Τιμωρείται δηλαδή ο έντιμος πολίτης που όπως φαίνεται ‘ατυχώς’ επενδύει σε ακίνητα, ενώ αντίθετα άλλος πολίτης με τα ίδια ή και περισσότερα εισοδήματα δεν επιβαρύνεται με κανένα πρόσθετο φόρο, επειδή ξοδεύει τα εισοδήματά του σε καταναλωτικά αγαθά, κινητά πράγματα, ή υπηρεσίες. Επίσης ο νόμος του ΕΤΑΚ εμπεριέχει πολλές αδικίες, όπως, πρώτο, επιβάλλεται επί των δικαιωμάτων και όχι επί των ακινήτων, με αποτέλεσμα το ίδιο ακίνητο, επί του οποίου υφίσταται το δικαίωμα της ψιλής κυριότητας και της επικαρπίας να επιβαρύνεται για παράδειγμα δύο φορές με ΕΤΑΚ, μια για την ψιλή κυριότητα και μια για την επικαρπία, δεύτερο, σε περιπτώσεις δικαιωμάτων εξ αδιαιρέτου κυριότητος, απαλλάσσεται από το ΕΤΑΚ το τμήμα μόνο του δικαιώματος με την μεγαλύτερη αξία, πράγμα που σημαίνει ότι αν ένα παιδί μετά από γονική παροχή κατέχει ψιλή κυριότητα εξ’ αδιαιρέτου με ποσοστό 33% στο καθένα από τρία διαφορετικά κτίσματα, απαλλάσσεται από το ΕΤΑΚ μόνο για την μεγαλύτερη αξία του ενός κτίσματος (33%) και καταβάλλει για τα υπόλοιπα δύο κτίσματα (66%). Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου δώσατε να επικοινωνήσω μαζί σας και ευελπιστώ ότι κάποιες από τις πιο πάνω σκέψεις μου θα προσθέσουν ένα μικρό λιθαράκι στην υιοθέτηση ενδεδειγμένων λύσεων στα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χώρα.
Καλκόβαλης Ιωάννης Οικονομολόγος ( Συνταξιούχος πλέον )
Θεσσαλονίκη 23-11-2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)