Σκέψεις για μια πιο αντιπροσωπευτική Δημοκρατία

"Σκέψεις για μια πιο αντιπροσωπευτική Δημοκρατία"

Σε συνέχεια του ιστολογίου μου που αναρτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2009, με θέμα " σκέψεις για μια Δημοκρατία χωρίς κόμματα ", θα ήθελα να προχωρήσω με μερικές ακόμη σκέψεις για μια περισσότερο βαθιά, άμεση και αντιπροσωπευτικότερη δημοκρατία.

Ως γνωστό το πολίτευμα της Χώρας μας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία (άρθρο 1 του Συντάγματος).

Πρόεδρος της δημοκρατίας μπορεί να εκλεγεί όποιος είναι Έλληνας πολίτης (άρθρο 31 του Συντάγματος).

Η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας γίνεται από τη βουλή με ονομαστική ψηφοφορία (άρθρο 32 του Συντάγματος).

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του (σύμφωνα με το άρθρο 33 του Συντάγματος), δίνει ενώπιον της βουλής τον ακόλουθο όρκο : " ορκίζομαι στο όνομα της αγίας και ομοούσιας και αδιαίρετης τριάδας να ......".

Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κανενός (άρθρο 13 του Συντάγματος).

Οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν ... τον ακόλουθο όρκο : " ορκίζομαι στο όνομα της αγίας και ομοούσιας και αδιαίρετης τριάδας να ..." ( άρθρο 59 του Συντάγματος).

Αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι βουλευτές δίνουν τον ίδιο όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος (άρθρο 59 του Συντάγματος).

Θα ήθελα βασιζόμενος στις πιο πάνω διατάξεις του Συντάγματός μας να κάνω μερικές σκέψεις που προφανώς να βοηθήσουν στο μέλλον για την καθιέρωση στη Χώρα μας, μιας βαθύτερης και αντιπροσωπευτικότερης δημοκρατίας.

Πρώτο, η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από τη βουλή, γίνεται από την μεταπολίτευση και μετά, αποκλειστικά από τα κόμματα, ύστερα από πρότασή τους, και αναδεικνύεται φυσικά το πρόσωπο που προτείνεται από των κυβερνών κόμμα. 'Οπως γίνεται αντιληπτό κανείς απλός, αλλά καταξιωμένος και ικανός Έλληνας πολίτης δεν έκανε χρήση του δικαιώματος του "εκλέγεσθαι" και ούτε πρόκειται να γίνει με το σύστημα εκλογής προέδρου, όπως ισχύει, οι δε πολίτες βρίσκονται στη θέση του θεατή, αδυνατώντας να συμμετάσχουν ενεργά στην εκλογή του ανωτάτου άρχοντος, απεμπολώντας φυσικά το αναφαίρετο δικαίωμά τους του "εκλέγειν". Στην ουσία δηλαδή ο ανώτατος άρχοντας της Χώρας εκλέγεται ερήμην του λαού της.

Δεύτερο, λόγω του τρόπου με τον οποίο γίνεται η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να γίνεται ο θεσμός αντικείμενο παιχνιδιών εξουσίας μεταξύ των κομμάτων.

Τρίτο, σύμφωνα με τον τύπο του όρκου που ορίζεται στο άρθρο 33 του συντάγματος, τον οποίο υποχρεούται να δίνει ο πρόεδρος της δημοκρατίας πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, κατά την άποψή μου, έμμεσα όμως πλην σαφώς αποκλείονται όλοι οι Έλληνες από το αξίωμα του ανωτάτου άρχοντα, αν δεν πιστεύουν στην ανατολική ορθόδοξη εκκλησία του Χριστού, παρά το γεγονός ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης προστατεύεται ρητά από το Σύνταγμα (άρθρο 13). Αντίθετα δεν υφίσταται παρόμοιο κώλυμα για το βουλευτικό αξίωμα των αλλόθρησκων ή ετερόδοξων πολιτών.

Βασιζόμενος στις πιο πάνω παρατηρήσεις θα προσπαθήσω περιγραμματικά να διατυπώσω μια πρόταση, με αποκλειστικό γνώμονα την πεποίθησή μου ότι μπορεί κάποτε να συμβάλλει στην καθιέρωση μιας πιο άμεσης και αντιπροσωπευτικότερης δημοκρατίας στη Χώρα μας.

1) Ο πρόεδρος της δημοκρατίας να εκλέγεται άμεσα από το λαό με εκλογές που θα προκηρύσσονται κάθε πέντε χρόνια, λαμβάνοντας το 50% των ψήφων του λαού πλέον μιας.

2) Κάθε Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα να εκλέγεται πρόεδρος της δημοκρατίας, εφόσον εκδηλώσει ενδιαφέρον, τηρώντας τις απαιτούμενες διατυπώσεις, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.

3) Το πολίτευμα της Ελλάδας θα είναι αυτό της Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

4) Ο όρκος που θα είναι υποχρεωμένος να δίνει ο πρόεδρος της δημοκρατίας , πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, ενώπιον της βουλής, θα είναι πάντοτε ο ίδιος, σύμφωνα με τον τύπο των θρησκευτικών ή των δογματικών του πεποιθήσεων. Θα μπορούσε στο σύνταγμα, εναλλακτικά, να προβλέπεται η δυνατότητα ορκωμοσίας του προέδρου της δημοκρατίας, με πολιτικό όρκο, ενώπιον της βουλής, παριστάμενης της ανώτατης δικαστικής αρχής , εφόσον τούτος το επιθυμεί.

5) Ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ως εκλεγμένος απ' ευθείας από το λαό, να έχει περισσότερες εξουσίες, τουλάχιστο αυτές που του έδινε το σύνταγμα του 1975, ώστε να αποδεσμευτεί το πολιτικό μας σύστημα από τον πρωθυπουργικό συγκεντρωτισμό των εξουσιών.

Η παραπάνω πρόταση φυσικά, για την υλοποίησή της, προϋποθέτει αποκλειστικά τη μεταρρυθμιστική βούληση του λαού. Απαιτείται άλλωστε κατά την άποψή μου, δημόσια διαβούλευση και προηγούμενη επιστημονική τεκμηρίωση. Κλείνοντας την ανάρτησή μου αυτή θα ήθελα να εκφράσω και μια τελευταία σκέψη, η οποία συμπυκνούται σε μια παράκληση προς τα πολιτικά κόμματα, για ριζική αναθεώρηση του συντάγματος, ώστε να γίνει το σύνταγμά μας βαθιά δημοκρατικό, σύγχρονο και προσανατολισμένο στον άνθρωπο, στους πολίτες αυτής της Χώρας.

Σκέψεις για μια Δημοκρατία χωρίς κόμματα

"Σκέψεις για μια Δημοκρατία χωρίς κόμματα"

Οι σκέψεις που θα ακολουθήσουν σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρηθούν "αντικαθεστωτικές". Αντίθετα πιστεύω ότι θα αποτελέσουν μία εκ βαθέων αναθεώρηση του πολιτικού μας συστήματος "για περισσότερη και αντιπροσωπευτικότερη Δημοκρατία".

Η μέχρι σήμερα διακυβέρνηση της Χώρας με τα κόμματα να εναλλάσσονται στην εξουσία δεν νομίζω ότι απέδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα. Επέφερε μίση, διχασμούς, εμφυλίους πολέμους, "χρωματισμό" των πολιτών. Ακούμε, βλέπουμε, νοιώθουμε, διαισθανόμαστε και διαβάζουμε τόσα που αναρωτιέται κανείς αν έστω και κάτι παρέμεινε όρθιο σ` αυτή τη Χώρα. Χρηματισμοί, παράνομες και καταχρηστικές πράξεις δικαστών, ανικανότητα της αστυνομίας, χρηματισμοί εφοριακών, "μίζες" σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης, αδιαφάνεια στις προμήθειες του δημοσίου και σε όλους τους τομείς γενικότερα, χειραγώγηση πολιτικών, συμφέροντα, ενδιάμεσοι, "νταβατσίδες", φακελάκια στο χώρο της υγείας, ακατάλληλα για την υγεία των πολιτών προϊόντα, παραπαιδεία, παραοικονομία, εισφοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή, αναξιοκρατία, ρουσφετολογία, ναρκωτικά, σκάνδαλα, γραφειοκρατία κλπ, κλπ, κλπ.

Αποτέλεσμα :

Φτώχεια, ανισοκατανομή του πλούτου υπέρ των ολίγων, υπανάπτυξη, έλλειψη κοινωνικού κράτους, ανεργία, ανασφάλεια του πολίτη, εγκατάλειψη της παιδείας, της υγείας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αντιφατική εργατική νομοθεσία, δημοσιονομικά ελλείμματα, υπέρογκος δανεισμός, αδιαφορία για το περιβάλλον, ανυπαρξία μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, αποτυχημένη αναδιαρθρωτική γεωργική πολιτική, αδύναμη οικονομία, έλλειψη σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος τόσο για τα φυσικά πρόσωπα όσο και για τα νομικά, μη ανταγωνιστικά προϊόντα, μη ορθολογικά οργανωμένο και υπέρογκο κράτος, αλλά κυρίως η καθιέρωση ενός πελατειακού κομματικού συστήματος και ο διαχωρισμός των πολιτών σε δικούς μας και δικούς τους, πολιτικό χρήμα, κλπ, κλπ, κλπ.

Κατά την ταπεινή μου άποψη όλα τα πιο πάνω έχουν την αφετηρία τους στα πολιτικά κόμματα, παρά το γεγονός ότι η ύπαρξή τους, σύμφωνα με το σύνταγμα της Χώρας, οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Μόνο που η οργάνωσή τους και η δράση τους κάθε άλλο από δημοκρατική μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Επιγραμματικά :

Ο αρχηγός των κομμάτων διαθέτει υπερεξουσίες που αγγίζουν τα όρια του "δικτατορισμού". Σαν πρωθυπουργός διορίζει και παύει τους υπουργούς της κυβέρνησής του όταν και όποτε αυτός το επιθυμεί. Είναι στη δική του αποκλειστική ευθύνη η κατάρτιση των εκλογικών ψηφοδελτίων. Ορίζει τους επικεφαλής των ψηφοδελτίων επικρατείας και ευρωβουλής και την εκλόγιμη θέση των υπόλοιπων υποψηφίων. Οι υπουργοί διορίζουν προέδρους και μέλη επιτροπών της αποκλειστικής αρεσκείας τους. Το ίδιο πράττουν και για τα διοικητικά συμβούλια των οργανισμών και νομικών προσώπων που ανήκουν στο δημόσιο. Οι υποψηφιότητες για την τοπική αυτοδιοίκηση ορίζονται από τα επιτελεία των κομμάτων υπό την αποκλειστική έγκριση του αρχηγού του κόμματος. Οι περιφερειάρχες επίσης επιλέγονται αποκλειστικά από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Διορισμοί από το "παράθυρο" των ημετέρων, κατά το πλείστον αναξιοκρατικά. Αδιαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων. Εισροή οικονομικών ενισχύσεων στα κόμματα από ανέλεγκτες πηγές. Τήρηση ανεπίσημων και ανέλεγκτων λογιστικών βιβλίων από δημόσια αρχή.

Συμπέρασμα - Πρόταση :

Ως εκ τούτου λοιπόν η ύπαρξη των κομμάτων καταστρατηγεί βάναυσα το αναφαίρετο και ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών "του εκλέγειν και εκλέγεσθαι". Τα εκατομμύρια των πολιτών που προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τον εκπρόσωπό τους στη βουλή και στη συνέχεια στην κυβέρνηση ή τους τοπικούς άρχοντες, καλούνται να επιλέξουν μερικούς απ` αυτούς που άλλοι ερήμην τους έχουν ήδη επιλέξει. Φυσικά δεν μπορεί να γίνει λόγος για τους ανεξάρτητους υποψηφίους, λόγω και του εκάστοτε, μόνιμα αυξημένης αναλογικής, ισχύοντος εκλογικού νόμου. Όσο δε για το δικαίωμα του "εκλέγεσθαι" ούτε λόγος να γίνεται, αφού αυτό καθίσταται σχεδόν απαγορευτικό για τους πολίτες, αν δεν είναι μέλη κάποιου κόμματος. Είναι αδιανόητο να ζητήσουν στη Χώρα μας, την ψήφο του ελληνικού λαού, καταξιωμένα άτομα, αν δεν ανήκουν σε κόμμα.

Επειδή πιστεύω ότι τα παραπάνω πλήττουν βάναυσα τη Δημοκρατία και περιορίζουν σοβαρά την ελεύθερη βούληση του λαού μας, περιγραμματικά προτείνονται :

- η κατάργηση των κομμάτων, με τροποποίηση των σχετικών άρθρων του Συντάγματος,

- ο αριθμός των βουλευτών να περιορισθεί στους 150,

- οι βουλευτές και οι τοπικοί άρχοντες να εκλέγονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο κατά εκλογική περιφέρεια, με απόλυτη σειρά κατάταξης, σύμφωνα με τους σταυρούς προτίμησης του λαού,

- η επικράτεια να διαιρεθεί σε μικρές εκλογικές περιφέρειες για να υπάρχει αμεσότητα μεταξύ εκλογέων και εκλεγομένων βουλευτών,

- κάθε περιφέρεια να μην εκλέγει περισσότερους από δύο βουλευτές,

- ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί να αναδεικνύονται από τη βουλή, μετά από εκδήλωση ενδιαφέροντος, με μυστική ψηφοφορία,

- να περιορισθούν τα επίπεδα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δήμοι και νομαρχίες να ενοποιηθούν και να δημιουργηθούν μητροπολιτικοί δήμοι,

- οι περιφερειάρχες να εκλέγονται απ` ευθείας από τους πολίτες με ενιαίο ψηφοδέλτιο κατά περιφέρεια και να προίστανται των μητροπολιτικών δήμων με ουσιαστικές αρμοδιότητες,

- οι επικεφαλής της τοπικής αυτοδιοίκησης να αναδεικνύονται από τα σχετικά συμβούλια, ύστερα από εκδήλωση ενδιαφέροντος, με μυστική ψηφοφορία,

- οι αιτήσεις όλων των υποψηφίων, προς τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, για συμμετοχή τους σε πάσης φύσεως εκλογές, να συνοδεύονται υποχρεωτικά με πλήρες βιογραφικό σημείωμα, χωρίς καμιά εξαίρεση, το οποίο να δημοσιεύεται.

Αντιλαμβάνομαι ότι η πρότασή μου αυτή προϋποθέτει ισχυρή και σχεδόν καθολική μεταρρυθμιστική θέληση του λαού και φυσικά δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, δεν θα μπορούσε άλλωστε, γιατί χρειάζεται εξειδικευμένη επιστημονική μελέτη. Θα χαιρόμουν όμως αν είχα τα σχόλιά σας, θετικά ή αρνητικά, για το πνεύμα της πρότασης και ενδεχομένως για να συζητηθούν επί μέρους θέματά της.